De oorspronkelijke auteur

“Het Weeuwke van de Muide” werd in 1915 geschreven door Pol Speeckaert. De man had in die tijd in het centrum van de stad een bloeiende rijtuigenschilderij, later autocarrosserie, maar ’s avonds, en meestal tot een stuk in de nacht, schreef hij aan talrijke toneelstukken en revues.

“Het Weeuwke van de Muide” is ongetwijfeld zijn meest gekende stuk, algemeen omschreven als de enige Gentse “operette”. Het stuk had vooral tussen de twee wereldoorlogen een overdonderd succes. De schrijver zelf vertolkte meer dan honderd keer Sies, een van de hoofdrollen.

Speeckaert was ook een zeer populair zanger van kluchtliederen. Zijn bekendste lied is ongetwijfeld “De Stirkste man van Gent”, over een Gentse leegloper die zich onder invloed van de drank de sterkste waande.

De bewerking door Pedrolino

Via Albert Brysse, die zelf ontelbare keren de rol van Sies heeft gespeeld (met toen Gustje De Puydt als het Weeuwke), konden we de hand leggen op een brochure van het stuk. De groep besloot echter om het (berekend) risico te nemen om de oorspronkelijke tekst toch zwaar te bewerken. Bepaalde scènes kwamen toch al te verouderd over of waren absoluut niet geschikt om met poppen te brengen. Bovendien wilden we in dit toch zeer typisch Gentse stuk ook de typisch Gentse Poppenspelfiguren Pierke, Koarelke en Loewie een rol geven.

Hier en daar werd dus flink de schaar in het stuk gezet, maar anderzijds werd de hele intrige toch wat “opgevuld”, dermate zelfs dat er een vierde bedrijf aan het stuk werd toegevoegd, wat het verhaal meer “body” moet geven.

De bewerkers deden ook hun best om het stuk in zijn tijdsgeest te plaatsen met heel wat vingerwijzingen naar de actualiteit van toen en niet in het minst de naderende oorlog. Toen het stuk geschreven werd was dit moeilijk, gelet op de Duitse censuur (die trouwens een liedje deed sneuvelen). In het laatste bedrijf maakt trouwens in de bewerking van Pedrolino meteen een historische Gentse figuur zijn intrede als pop …

Maar ondanks al deze ingrepen hebben we getracht in ieder geval de oorspronkelijke karakters van de hoofdpersonages én de sfeer van het stuk te bewaren. Ook heel wat liedjes, soms op bekende, soms op minder bekende melodieën, bleven behouden, weze het soms ingekort of licht aangepast. En … erg belangrijk : het blijft een “herentoneel”, dat wil zeggen dat, zoals de traditie het wil, alle vrouwenrollen … door mannen gespeeld worden …

Het verhaal

Op de hoek van een Gents citeetje, ergens op de Muide, woont Coletje, een jonge knappe weduwe, die er een kruidenierswinkeltje openhoudt. Sies, een al even jonge en knappe schilder, krijgt van zijn schildersbaas Stevens de opdracht de gevel van het winkeltje te witten. Natuurlijk is het liefde op het eerste gezicht en … wederzijds.

Stevens is daar niet gelukkig mee, nu hij zelf een oogje op het weeuwke heeft. Hoewel Coletje Stevens’ liefde resoluut afwijst, laat ze zich toch overhalen om Sies te laten vallen en de verloving te verbreken. Sies drinkt immers graag een borreltje en laat de drank nu net de oorzaak zijn van het weduwschap van Coletje …

Als Sies van Coletje de bons krijgt is hij de wanhoop nabij Hij roept Stevens op een nogal hardhandige manier ter verantwoording. Dat kost hem natuurlijk zijn baan, waardoor Sies in de financiële problemen komt te zitten. Omdat hij zijn kamerhuur niet meer kan betalen wordt hij door zijn hardvochtige zuster Stance, bijgenaamd “De Flakke van Gent” aan de deur gezet.

Sies ziet het nu helemaal niet meer zitten en wil er een einde aan maken. Maar er zijn toch nog zijn vrienden Pierke, Karelke en Loewie om Sies te helpen of zullen ze hem door hun onhandigheid … juist dieper in het ongeluk duwen ?